مدل های سلامتی در درس مبانی پرستاری

مدل های سلامت کل نگر:
مدل‌های سلامت کل‌نگر بر ارتباط بین جنبه‌های مختلف رفاه یک فرد، از جمله ابعاد فیزیکی، ذهنی، عاطفی و معنوی تأکید دارند. این مدل‌ها تشخیص می‌دهند که سلامت مطلوب با پرداختن به کل فرد به‌جای تمرکز صرف بر علائم یا سیستم‌های خاص بدن به دست می‌آید. نمونه هایی از مدل های سلامت کل نگر عبارتند از:

1. مدل زیست روانی اجتماعی: این مدل عوامل بیولوژیکی، روانی و اجتماعی را در درک سلامت و بیماری در نظر می گیرد. تشخیص می دهد که سلامت جسمانی تحت تأثیر عوامل روانی و اجتماعی مانند استرس، حمایت اجتماعی و انتخاب سبک زندگی قرار دارد.

2. چرخ سلامتی: چرخ سلامتی نمایش بصری ابعاد مختلف سلامتی از جمله رفاه جسمی، عاطفی، اجتماعی، فکری، شغلی و معنوی است. این افراد را تشویق می کند تا این ابعاد را برای دستیابی به سلامت و تندرستی کلی ارزیابی و متعادل کنند.

3. طب یکپارچه: طب یکپارچه درمان های پزشکی مرسوم را با درمان های مکمل و جایگزین، مانند طب سوزنی، یوگا و داروهای گیاهی ترکیب می کند. این بر درمان کل فرد و توانمندسازی افراد برای ایفای نقش فعال در سلامت خود تمرکز دارد.

ارتقاء سلامت:
ارتقای سلامت به فرآیندی اطلاق می‌شود که افراد و جوامع را قادر می‌سازد تا کنترل خود را بر عواملی که بر سلامت و رفاه آنها تأثیر می‌گذارد افزایش دهند. این شامل ایجاد محیط های حمایتی، تقویت ظرفیت های فردی و اجتماعی و حمایت از سیاست هایی است که سلامت را ارتقا می دهد. رویکردهای ارتقای سلامت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. پیشگیری: هدف ارتقای سلامت پیشگیری از بیماری ها و آسیب ها با ترویج رفتارهای سالم و کاهش عوامل خطر است. به عنوان مثال می توان به تشویق ورزش منظم، ترویج عادات غذایی سالم، و حمایت از سیاست هایی که سیگار کشیدن در مکان های عمومی را محدود می کند، اشاره کرد.

2. آموزش و آگاهی: ارتقای سلامت شامل ارائه اطلاعات و افزایش آگاهی در مورد مسائل بهداشتی، توانمندسازی افراد برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد سلامتی خود است. این کار را می توان از طریق کمپین ها، کارگاه ها و مطالب آموزشی انجام داد.

3. توانمندسازی: هدف ارتقای سلامت توانمندسازی افراد و جوامع برای کنترل سلامت خود است. این شامل تقویت خودکارآمدی، ایجاد مهارت‌ها و ایجاد محیط‌های حمایتی است که افراد را قادر می‌سازد تا انتخاب‌های سالمی داشته باشند.

باورهای بهداشتی:
باورهای بهداشتی به ایده ها، نگرش ها و تصوراتی که افراد در مورد سلامت و بیماری دارند اشاره دارد. این باورها رفتارها را شکل می‌دهند و بر شیوه‌های جستجوی مراقبت‌های بهداشتی تأثیر می‌گذارند. فرهنگ ها و افراد مختلف ممکن است باورهای بهداشتی متفاوتی داشته باشند. برخی از مدل های رایج اعتقاد بهداشتی عبارتند از:

1. مدل اعتقاد بهداشتی (HBM): HBM نشان می دهد که رفتارهای مرتبط با سلامت افراد تحت تأثیر حساسیت درک شده آنها نسبت به یک مشکل سلامتی، شدت مشکل درک شده، مزایای درک شده از اقدام، و موانع درک شده برای عمل است.

2. نظریه شناختی اجتماعی: این نظریه بر نقش خودکارآمدی یا اعتقاد فرد به توانایی خود در انجام رفتارهای خاص مرتبط با سلامت تاکید می کند. این نشان می دهد که خودکارآمدی، همراه با یادگیری مشاهده ای و حمایت اجتماعی، بر رفتارهای سلامتی تأثیر می گذارد.

3. باورهای بهداشتی فرهنگی: باورهای فرهنگی در مورد سلامت و بیماری در جوامع مختلف متفاوت است. به عنوان مثال، برخی از فرهنگ ها ممکن است شیوه های درمانی سنتی را در اولویت قرار دهند یا علاوه بر سلامت جسمی، به سلامت معنوی نیز اهمیت دهند. درک باورهای بهداشت فرهنگی برای ارائه مراقبت های بهداشتی حساس فرهنگی بسیار مهم است.

مقایسه مازلو از دیدگاه های مختلف:
سلسله مراتب نیازهای مازلو نظریه معروفی است که آرایش سلسله مراتبی نیازهای انسان را با نیازهای فیزیولوژیکی اولیه در پایین و خودشکوفایی در بالا توصیف می کند. بیایید نظریه مزلو را از دو منظر متفاوت مقایسه کنیم:

1. دیدگاه فردی: از دیدگاه فردی، نظریه مزلو پیشنهاد می کند که افراد ابتدا باید نیازهای فیزیولوژیکی اولیه خود (مانند غذا، آب و سرپناه) را قبل از پیشرفت به نیازهای سطح بالاتر (مانند ایمنی، عشق، عزت، و خود) برآورده سازند. -واقعی سازی). این دیدگاه بر انگیزه فرد و برآوردن تدریجی نیازها به عنوان مسیری برای خودشکوفایی متمرکز است.

2. دیدگاه اجتماعی: از دیدگاه اجتماعی، نظریه مزلو برای اطلاع رسانی سیاست ها و برنامه هایی با هدف بهبود رفاه اجتماعی استفاده شده است. پیشنهاد می کند که جوامع باید قبل از تمرکز بر نیازهای سطح بالاتر، اطمینان حاصل کنند که نیازهای اساسی شهروندانشان، مانند دسترسی به غذا، آب تمیز، مراقبت های بهداشتی و ایمنی برآورده شده است. این دیدگاه بر اهمیت ایجاد محیط های حمایتی که برآوردن نیازهای فردی را در یک جامعه یا جامعه تسهیل می کند، تأکید می کند.