انواع کم خونی از تشخیص تا درمان

کم خونی یک اختلال خونی است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. با کاهش تعداد گلبول های قرمز یا کاهش سطح هموگلوبین در خون مشخص می شود. هموگلوبین پروتئینی است که مسئول حمل اکسیژن از ریه ها به بقیه بدن است.

وقتی گلبول های قرمز یا هموگلوبین کافی وجود نداشته باشد، بدن اکسیژن کافی دریافت نمی کند که منجر به علائمی مانند خستگی، ضعف و رنگ پریدگی می شود. انواع مختلفی از کم خونی وجود دارد، از جمله کم خونی ناشی از فقر آهن، کم خونی داسی شکل، کم خونی آپلاستیک و کم خونی مگالوبلاستیک.

کم خونی ناشی از فقر آهن شایع ترین شکل کم خونی است و به دلیل کمبود آهن در رژیم غذایی یا کاهش توانایی جذب آهن از غذا ایجاد می شود. کم خونی داسی شکل یک اختلال ژنتیکی است که باعث می شود گلبول های قرمز بد شکل و راحت تر تجزیه شوند.

کم خونی آپلاستیک زمانی رخ می دهد که بدن تولید گلبول های قرمز جدید، گلبول های سفید و پلاکت ها را متوقف می کند و می تواند در اثر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی، پرتودرمانی، برخی داروها یا عفونت ویروسی ایجاد شود.

کم خونی مگالوبلاستیک به دلیل کمبود ویتامین B12 و اسید فولیک ایجاد می شود و منجر به تولید گلبول های قرمز بزرگ و نابالغ می شود که قادر به عملکرد صحیح نیستند. علائم کم خونی می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و ممکن است شامل خستگی، ضعف، رنگ پریدگی، عفونت و کبودی آسان باشد. در موارد شدید، کم خونی همچنین می تواند منجر به تپش قلب، سرگیجه و سردرد شود.

درمان کم خونی به علت زمینه ای بستگی دارد و ممکن است شامل داروهایی برای تحریک تولید سلول های خونی جدید، تزریق خون، مکمل های ویتامین یا تغییر در رژیم غذایی باشد. در برخی موارد، پیوند سلول های بنیادی نیز ممکن است ضروری باشد.