عفونت چشمی نوازدان حین تولد

عفونت‌های چشمی در نوزادان می‌تواند در طول فرآیند تولد، عمدتاً در هنگام عبور از کانال زایمان رخ دهد. به عنوان پرستار، درک عوامل خطر، عفونت‌های رایج، پیشگیری و مدیریت مناسب برای اطمینان از سلامت نوزاد و مادر بسیار مهم است. هدف این مقاله آموزشی ارائه اطلاعات جامعی در مورد عفونت چشم در نوزادان در هنگام تولد و چگونگی رفع موثر این نگرانی‌ها توسط متخصصان مراقبت‌های بهداشتی است.

1. عوامل خطر عفونت چشم در هنگام تولد:
1.1 عفونت های مادر: مادران مبتلا به عفونت های مقاربتی (STIs)، به ویژه کلامیدیا و سوزاک، خطر بیشتری برای انتقال عفونت به نوزاد در طول زایمان دارند.
1.2 پارگی زودرس غشاء: زمانی که کیسه آمنیوتیک زودرس پاره شود، خطر تماس باکتریایی با چشم نوزاد را افزایش می دهد.
1.3 زایمان طولانی مدت: زایمان طولانی مدت می تواند منجر به افزایش قرار گرفتن در معرض باکتری های واژن شود و احتمال عفونت چشم را افزایش دهد.

اگر علاقه مند به داشتن تدریس صوتی کتاب پرستاری مادران و نوزادان لودرمیلک که جزو منابع اصلی کنکور ارشد پرستاری هست بودید، می توانید از <اینجا> اقدام به خرید آن کنید. 

2. عفونت های شایع چشم در نوزادان:
2.1 Ophthalmia Neonatorum: این عفونت که در اثر کلامیدیا یا سوزاک ایجاد می شود، در صورت عدم درمان به موقع می تواند منجر به ورم ملتحمه شدید شود.
2.2 ورم ملتحمه شیمیایی: قرار گرفتن در معرض موادی مانند مکونیوم یا خون در هنگام تولد می تواند باعث تحریک شیمیایی چشم نوزاد شود.
2.3 ورم ملتحمه باکتریایی: عفونت های باکتریایی غیر STD می توانند به دلیل ارگانیسم های مختلف وارد شده در هنگام تولد رخ دهند.

3. اقدامات و مداخلات پیشگیرانه:
3.1 غربالگری قبل از تولد: تشخیص زودهنگام عفونت های مادر برای جلوگیری از انتقال به نوزاد حیاتی است. آزمایش روتین برای STI در دوران بارداری می تواند به شناسایی موارد پرخطر کمک کند.
3.2 پماد چشمی پیشگیری کننده: استفاده از اریترومایسین یا سایر پمادهای مناسب روی چشم نوزاد بلافاصله پس از تولد می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند.
3.3 رضایت آگاهانه: به عنوان متخصصان مراقبت های بهداشتی، اطمینان از درک اهمیت اقدامات پیشگیرانه و ارائه رضایت آگاهانه از والدین بسیار مهم است.

4. مدیریت و درمان:
4.1 تشخیص زودهنگام: تشخیص زودهنگام علائم و نشانه های عفونت چشم امکان مداخله و درمان سریع را فراهم می کند.
4.2 درمان آنتی بیوتیکی: تجویز سریع آنتی بیوتیک های مناسب می تواند از پیشرفت عفونت های باکتریایی جلوگیری کند.
4.3 مراقبت حمایتی: ارائه اقدامات حمایتی مانند کمپرس گرم و پاکسازی ملایم چشم می تواند ناراحتی را کاهش داده و بهبودی را بهبود بخشد.

5. پیامدهای بلند مدت:
5.1 اختلال بینایی: در موارد شدید، عفونت های چشمی درمان نشده می تواند منجر به اختلال بینایی طولانی مدت یا کوری در چشم آسیب دیده شود.
5.2 تاخیر در رشد: عفونت های مزمن چشم ممکن است باعث تاخیر در رشد بینایی شود و مانع رشد کلی و رشد شناختی کودک شود.

نتیجه:
به عنوان پرستار، آگاهی در مورد عفونت های چشمی در نوزادان هنگام عبور از کانال زایمان برای ارائه مراقبت های جامع ضروری است. با درک عوامل خطر، عفونت‌های رایج، اقدامات پیشگیرانه و استراتژی‌های مدیریتی مناسب، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند نقشی اساسی در حفاظت از سلامت و رفاه نوزاد و مادر داشته باشند. تشخیص زودهنگام، مداخله سریع و مراقبت های حمایتی در پیشگیری از عوارض و حصول اطمینان از نتایج مطلوب برای نوزادان مبتلا به عفونت چشم حیاتی است.