مرور سریع سنکوپ
تعریف کلی
این مطلب مورد نیاز ارشد پرستاری و استخدامی پرستاری است. سنکوپ به عللی از جمله فشار خون پایین، کم آبی بدن، مصرف برخی دارو‌ها و بیماری‌های قلبی به وجود می‌آید و با علائمی همچون سردرد، سرگیجه، احساس عدم تعادل، تعرق و … همراه است. روش درمان این عارضه به علت آن بستگی دارد. در سایت واو به واو ارشد پرستاری مرور سریعی روی سنکوپ خواهیم داشت.
تظاهرات بالینی
– از دست رفتن هوشیاری که چندین ثانیه تا چندین دقیقه ممکن است طول بکشد.
– اغلب علائم اولیه بیماری وجود دارند (برای مثال احساس سبکی سر، گیجی، تهوع، ضعف، تغییرات بینایی، رنگ پریدگی، تعریق)
– گهگاه ممکن است بی‌اختیاری و حرکات مختصر کلونیک روی دهد.
– وضعیت ذهنی به دنبال حمله سنکوب در شرایط پایه (Baseline) است.
– علائم ناشی از اتیولوژی‌های خاص ممکن است وجود داشته باشد. (برای مثال: تپش قلب، ضربان آهسته قلب، سردرد، سوفل قلبی، بروئی کاروتید)
– سنكوب بدون علائم اولیه یا عدم همراهی با تروما مطرح‌کننده منشأ قلبی است.
تشخیص
– نوار قلب باید در تمامی بیماران ارزیابی شود. (هر گونه طولانی شدن فاصله QT، آریتمی یا الگوی ایسکمی حاد را مورد توجه قرار دهید.)
– در صورتی که نوار قلب و شرح حال مطرح کننده ایسکمی باشند، آنزیم‌های قلبی را بررسی کنید.
– در تمام بیماران زن برای رد کردن حاملگی نابه‌جا B-hCG را بررسی کنید.
– بررسی CBC و الکترولیت ها به ندرت مفید است.
– سی‌تی اسکن سر تنها زمانی مورد نیاز است که ضایعات عصبی کانونی وجود داشته باشد.
– در موارد سنکوب راجعه با علت ناشناخته ممکن است از پایش ۲۴ ساعته یا یک ضبط‌کننده واقعه به صورت سرپایی استفاده شود.
– آزمون‌های بیشتر هنگام بستری ممکن است شـامل: اکوکاردیوگرام (برای تشخیص ناهنجاری‌های ساختاری)، بررسی‌های الکتروفیزیولوژی (برای تشخیص آریتمی‌ها) یا آزمون میز سراشیب (tilt table test)، (فراهم کننده شواهد سنکوب با منشأ عصبی) باشند.
– علائم خطر نشان‌دهنده علت زمینه‌ای قلبی جدی عبارتند از: سنکوب هنگام به پشـت خوابیدن، علائم قلبی، سن بالا، بی‌اختیاری، از دست رفتن هوشیاری طول کشیده، گاز گرفتن زبان، تروما به دنبال سنکوب، سردرد یا علائم عصبی کانونی یا فقدان علائم بیماری اولیه.
درمان
– شرایط کمبود حجم (هایپوولمی) در صورت لزوم باید با مایعات وریدی درمان شود.
– هر گونه آریتمی باید براساس دستورالعمل تعیین شده درمان شود.
– بیماران با سنکوب ارتواستاتیک و سنکوب با واسطه رفلکس باید از عوامل تسریع‌کننده اجتناب کنند و ممکن اسـت از درمان دارویی شامل: بتابلوکرها، مهارکننده‌های انتخابی گیرنده سروتونین، میدودرین و فلودروکورتیزون سود ببرند.
– سایر درمان‌ها با هدف درمان علل شناخته‌شـده خاص سنکوب صورت می‌گیرند. (برای مثال هپارین برای آمبولی ریوی)
دیدگاهتان را بنویسید