روشهای بررسی سلامت جنین
نظارت بر سلامت جنین یکی از اجزای حیاتی پرستاری سلامت مادر و نوزاد است. دو روش اصلی برای نظارت بر سلامت جنین وجود دارد: نظارت الکترونیکی جنین (EFM) و سونوگرافی.
نظارت الکترونیکی جنین (EFM):
EFM شامل استفاده از دستگاه الکترونیکی به نام مانیتور جنین برای ثبت ضربان قلب جنین و انقباضات رحمی است. دو نوع EFM وجود دارد: خارجی و داخلی.
EFM خارجی شامل قرار دادن دو حسگر بر روی شکم مادر است: یکی برای اندازه گیری ضربان قلب جنین و دیگری برای اندازه گیری انقباضات رحمی. این روش غیر تهاجمی است و در اکثر موارد مانیتورینگ جنین استفاده می شود.
EFM داخلی شامل قرار دادن یک حسگر به طور مستقیم روی پوست سر جنین از طریق دهانه رحم در طول زایمان است. این روش نظارت دقیقتر و مستمرتری بر ضربان قلب جنین ارائه میکند، اما فقط در شرایط خاص، مانند زمانی که نظارت خارجی دشوار است یا زمانی که نظارت دقیقتر ضروری است، استفاده میشود.
سونوگرافی:
سونوگرافی یک روش غیرتهاجمی برای نظارت بر سلامت جنین است که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویری از جنین در حال رشد استفاده می کند. برای نظارت بر رشد و نمو جنین، ارزیابی سطح مایع آمنیوتیک و شناسایی هرگونه ناهنجاری ساختاری استفاده می شود.
در اینجا یک سوال تمرینی برای آزمایش دانش شما در مورد نظارت بر سلامت جنین کار کنیم:
تفاوت اصلی بین مانیتور الکترونیکی خارجی و داخلی جنین چیست؟
الف) مانیتور خارجی دقیقتر از نظارت داخلی است
ب) در اکثر موارد مانیتورینگ جنین از مانیتورینگ داخلی استفاده می شود
ج) مانیتور خارجی شامل قرار دادن یک حسگر به طور مستقیم بر روی پوست سر جنین است
د) مانیتورینگ داخلی نظارت دقیق و مستمر بیشتری بر ضربان قلب جنین فراهم می کند
پاسخ: د) مانیتورینگ داخلی نظارت دقیق و مستمر بیشتری بر ضربان قلب جنین فراهم می کند. مانیتور داخلی شامل قرار دادن یک حسگر به طور مستقیم بر روی پوست سر جنین است، در حالی که مانیتور خارجی شامل قرار دادن دو حسگر بر روی شکم مادر برای اندازه گیری ضربان قلب جنین و انقباضات رحمی است. در حالی که مانیتور داخلی تهاجمی تر است، خواندن دقیق تر و مداوم تر ضربان قلب جنین را فراهم می کند.
دیدگاهتان را بنویسید